De eerste week beviel erg goed, dus ik denk dat ik niet meer terug kom ;).

Ik heb nieuwe mensen ontmoet en kennis gemaakt met de Italiaanse taal.

Om te beginnen:
De eerste dag zijn Paolo (kindje), Anna en ik naar een groot winkelcentrum in de buurt geweest. Er was een grote ballenbak voor Paolo en allerlei soort van kermisattracties waar hij zich in vermaakte.
Eén ding wat ik geleerd heb in dit winkelcentrum: Zelfs veel jonge mensen in Italië kunnen geen woord Engels. Een voorbeeld: In de rij bij de toiletten (in het winkelcentrum) stonden wat meisjes voor mij te wachten en ik begreep niet of ze in de rij stonden of wachtten op iemand. Dus daarom aan hen de vraag of ze in de rij stonden (in het Engels natuurlijk, want hoe vraag je dat in godsnaam in het Italiaans?). Waarop zij vragend naar me keken en ik niet wist wat te doen. Dus daarna heb ik besloten dat ik heel snel de taal wil leren.

Het zorgen voor Paolo: Tot nu toe vermaken Paolo en ik ons prima samen. We lezen boekjes samen en spelen 'masterchef' (dan kookt een van ons twee en de andere persoon is de jury). Uit bed komen is voor hem soms wel wat lastig, hij is een echte uitslaper.

De buurt:
Mensen in dit dorp (ik zit een half uurtje van Milaan vandaan) kijken me soms erg aan omdat ik een soort reus ben in vergelijking tot hun. Italianen zijn over het algemeen erg klein. De mensen zijn over het algemeen wel erg warm en open. Zo nodigden de buren mij uit om maandag te komen eten en stelden zij voor dat hun zoon mij wel wat leuke plaatsen kan laten zien. Ook stelde de buurman voor om samen eens hard te lopen. Dat is wel anders in Nederland, mensen zijn daar vaak wat terughoudender naar mijn idee.

Italiaans leren:
Na een weekje Italië is het verbazingwekkend hoeveel woorden je al kan verstaan. Natuurlijk hebben de twee lessen die ik heb gehad daaraan bijgedragen. Ik heb geleerd om te zeggen hoe ik heet, waar ik vandaan kom en ook om te zeggen hoe laat het is.
Hoewel het nog steeds handen en voeten werk is om te communiceren bijvoorbeeld met de opa en oma van Paolo, versta ik veel van wat mensen zeggen.
De Italiaanse klas is wel leuk. Het is een klein klasje met veel oudere mensen. Er zit een jongen die gisteren tegen me zei dat hij mijn ogen zo mooi vindt en of hij mijn nummer mag om als vrienden wat te doen soms. Dus ik gaf aan dat het als vrienden oké was als we alleen vrienden zijn. Een half uur later had ik vijf smsjes, met onder andere dat hij van me houdt. Stalker!

Vrienden:
Anna (moeder) heeft me allerlei opties gegeven om mensen van mijn leeftijd te leren kennen hier. Zo ben ik donderdag met Ilaria (dochter van een vriendin van Anna) en Vittoria naar een kleine, leuke bar geweest om ijs te eten. Het was erg gezellig en ze stelden voor om binnenkort ook samen uit te gaan.
Morgen ga ik naar Elin (een andere au pair) toe. Gelukkig dus genoeg opties om mensen te leren kennen hier, want hoewel Anna en Paolo super lief zijn is het ook fijn om met mensen van je eigen leeftijd dingen te kunnen doen en delen.

Virus:
Jaja in mijn eerste week hier zijn Paolo, Anna en ik ziek geworden. Gisteren hebben Paolo en ik de hele dag op de bank gehangen en kwamen de opa en oma van Paolo langs. De oma is een typische Italiaanse vrouw in mijn ogen die de hele dag in de keuken staat te koken je met open armen ontvangt.

Kortom Italië is erg leuk tot nu toe, maar het spreken en denken in drie verschillende talen is wel vermoeiend.
Natuurlijk mis ik jullie allemaal zeker en ik ben erg benieuwd hoe het met jullie gaat! Dus vertel eens: Hoe is het daar in het koude,regenachtige Nederland? Niet dat het weer hier nu beter is...

Liefs,
Maggy